หลอนสุด! วงจรปิดชักชวนขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกบุคลากรที่ทำงานจนวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญขนหัวลุก บันทึกภาพของเหตุแปลก “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกบุคลากรที่ทำงาน จนถึงจำเป็นต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ช่วงวันที่ 4 เดือนกันยายน นักข่าวกล่าวว่า บนโลกออนไลน์ได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก
สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกบุคลากรที่ทำงานหนัก จนกระทั่งทำเอาจำเป็นต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังกล่าวข้างต้นได้เล่าว่า
“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชวนขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของเรื่องแปลกที่หาคำชี้แจงไม่ได้ ที่เกิดขึ้นในตอนค่ำภายในสำนักงานแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพกลุ่มนี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่ติดตั้งไว้ภายในที่ทำการของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในเขตถนนหนทาง เอเยอร์ ราจาห์ เครสเชนต์
(Ayer Rajah Crescent) ของประเทศสิงคโปร์ ในขณะที่เหลือพนักงานที่เป็นเพศชายคนหนึ่ง นั่งจัดการงานอยู่ภายในออฟฟิศที่นี้คนเดียวในเวลาราวๆ 23.57 น. ตอนที่เพื่อนร่วมงานของเขา กลับไปอยู่ที่บ้านกันไปหมดแล้ว
รูปภาพที่นำมาจากกล้องวงจรปิด เผยให้มองเห็นขณะที่ พนักงานชายคนนี้ แหงนมอง หลังจากที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากด้านหลัง แต่ว่าเมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่เจอเรื่องผิดปกติใดๆจึงกลับมานั่งทำงานต่อ แม้กระนั้นแล้วไม่นาน อยู่ๆก็เกิดเสียงดังลั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ด้านข้างทางขวามือ และก็หลอดไฟในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง บุคลากรชายคน นี้จึงลุกเดินไปดู ก่อนที่จะก้มลงเก็บของบางสิ่งบางอย่าง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่หล่นบนพื้น
อีกไม่กี่อึดใจต่อมา สถานการณ์ก็ทรามลง เมื่อประตูของห้องดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้นกำเนิดปิดเอง รวมทั้งหลอดไฟก็ดับลงเอง ระหว่างที่เก้าอี้ในสำนักงานตัวหนึ่งที่อยู่ข้างนอกห้อง ก็ขยับเขยื้อนเอง กระทั่งบุคลากรคนนี้ จำเป็นต้องวิ่งหนีออกมาจากสถานที่ทำงานด้วยความตื่นตระหนก
เรื่องชักชวนขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง เพราะเหตุว่ากล้องวงจรปิด สามารถจับภาพในเวลาที่หลอดไฟในห้องดังที่กล่าวถึงมาแล้ว กลับมาเปิดสว่างเองอีกรอบ แล้วก็ประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปริศนาสีดำ” เผยตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนบานศาลกล่าวประตู
ปัจจุบัน มีการไต่สวนจากตำรวจประเทศสิงคโปร์ ซึ่งเจอข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีบุคลากรบุคคลอื่นอยู่ในที่ทำงานที่นี้อีกแล้ว นอกจากบุคลากรชายคนนี้ และทางตำรวจก็รับรองว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่ออะไร อย่างไรก็แล้วแต่ จนกระทั่งบัดนี้ ทั้งคนในสำนักงานแห่งนี้ และตำรวจก็ยังหาคำชี้แจงมิได้ว่า ร่างปริศนาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของคนไหนกัน แล้วก็ใช่มนุษย์หรือเปล่า?
เรื่อง สยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 ซอยนี้จะเป็นตรอกใหญ่ติดกับถนนหนทางเลยจ้ะ ที่อยู่ที่อาศัยแถวนี้เป็นตึกแถวแทบทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น นานับประการขา ครอบครัวของเพื่อนเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตนเองขา เขาจำเป็นต้องย้ายออกจากบ้านเช่าหลังเก่าเนื่องจากเจ้าของบ้านจะขายบ้าน บิดาของเพื่อนฝูงพวกเราตกลงใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่อาคารนี้ค่ะ
เพราะเหตุว่ามีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าเช่าจะได้ถูกลง สมมุติว่าเพื่อนฝูงเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ พ่อก็พาแม่และพิมพ์เขามาดูที่อาคาร โดยด้านล่างอาของพิมพ์เป็นร้านค้าเกมคอมฯ คะ พอขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นโล่งเตียนๆไม่มีห้อง ไม่รก
พอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ต่อไปเป็นชั้น 3 คะ มี 2 ห้อง เป็นห้องที่ติดกับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆคะ ทั้งยังยันต์ไทย จีน และห้องตรงกันข้ามที่ชิดกับบันไดทางเดินขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะด้วยเหตุว่าขนากห้องเล็กกว่าห้องตรงกันข้ามมากมาย ) แม่พิมพ์มองเห็นห้องเล็กก็เลยบอกว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน
เล็กๆดี เหมาะกับนอนคนเดียว อาของพิมพ์ก็กล่าวขึ้นมาว่าไม่ได้นะ ห้องนี้นอนมิได้ แม่ของพิมพ์ก็เอะใจว่าเพราะอะไรถึงนอนมิได้ แต่ว่าอาก็มิได้พูดอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อและก็รวมทั้งคุณแม่นอนห้องด้านบนชั้น 4 ขา ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับพ่อว่ามันแปลกๆนะ เพราะเหตุใดห้องนั้นถึงนอนมิได้ พ่อพิมพ์ก็บอกว่าคงไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ก็ดีแล้วกว้างๆมีระเบียงด้วย
เรื่อง สยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
คะ พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก ในตอนนั้นเวลาราว 3 ทุ่มค่ะ พิมพ์อาบน้ำเตรียมตัวนอนแล้วเพราะอ่อนเพลียกับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนไปคะ พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูราวกับเพียรพยายามจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตกใจตื่นคะจับโทสับมาดูตรงเวลาเกือบจะๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์พูดว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะว่ารู้สึกว่าอา หรือแม่คงมาเช็คว่าหลับไปรึยัง เช้าตรู่มาพิมพ์ก็ถามว่าเมื่อคืนคนไหนกันแน่ไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนในบ้านเป็นไม่มีค่ะ
อาเข้านอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนบิดามารดาก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็งวยงงค่ะเพราะมั่นอกมั่นใจมากมายว่าไม่ได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมค่ะ ตอนนี้หนักขึ้นเพราะเหตุว่าเสมือนบากบั่นดันประตู มีเสียงเสมือนมีอะไรชนประตู เสมือนต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวขา ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟมอง ได้แต่ว่านอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์อย่างนี้เรื่อยจนถึงบางโอกาสพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนนี้แทบจะไม่ได้นอนเลย
ต่อจากนั้นครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มกลุ้มอกกลุ้มใจที่จะอยู่ที่นี่ขา ประกอบกับว่าผู้ครอบครองตึกเขาอยากได้อาคารคืน เป็นตอนต้นที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เพราะจะให้ลูกชายอยู่ แม้กระนั้นเพราะเหตุว่าเกิดเรื่องไม่ค่อยบวกกับใครมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาจึงตกลงใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยทุกข์ยากลำบากคะเนื่องจากของน้อย แม้กระนั้นอาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่นั่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าคืนนั้นที่บิดายืนขึ้นมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูบาอาจารย์ก็กล่าวว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องเหล่านี้จะมาพบกับตัว ตอนต้นอาจารย์มีความเชื่อแบบครึ่งคะว่าผีมีจริงหรือไม่มีจริง บิดากล่าวว่าวันนั้นกลับไปอยู่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหองอยู่ต่อจากบันได้เลยคะ อาจารย์เหนเงาผู้หญิงผิวสีดำ ดำมากมายๆผมยาวปิดหน้า
เรื่องสยองอาคารเช่าย่านพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงปากทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่ขา พ่อของพิมพ์ถูกใจสะสมพระ) อาจารย์ก็ตระหนกตกใจนะคะแต่ก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านหญิงคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมากมาย) เราได้ฟังประเด็นนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยคะ เราเคยไปดำเนินการกรุ๊ปบ้านพิมพ์ขณะที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่ตึกนั้น แต่ไปกลางวันแล้วอยู่แค่ชั้นล่งที่เปนร้านเกมกับชั้นลอยคะ เรามีความรู้สึกว่าที่พ่อพิมพ์เหนเพศหญิงคนนั้นอาจจะด้วยเพราะครูมีเซ้นถึงได้เจอกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเหมือนที่ผู้อื่นเจอ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยจ๊ะ อยู่เพียงแค่ชั้น 1 และขึ้นมานอนชั้น 2 เท่านั้นจริงๆอาจเนื่องจากว่าอารู้เรื่องราวตรงนี้เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้เราฟังก็มีเท่านี้คะ พิมพ์รับรองว่าเปนข้อเท็จจริงที่พบเองกับตัว บกพร่องอะไรจำเป็นต้องขออภัยด้วยนะคะ
พิมพ์เล่านี้ให้แม่ฟังขา แม่พิมพ์ก็ไม่สบายใจกลัวว่าบุตรสาวจะเจออะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญทำกุศลค่ะ ต่อจากนั้นพิมพ์ก็หลับไม่ได้สบายขึ้น แต่เสียงแคะประตูกับเสียงเสมือนคนชนประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดทั้งวันทั้งคืน มั่งคั่งแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งค่ะ เพราะเหตุว่าร้านเกมของอาเปิดถึงเพียงแค่เที่ยงคืนเท่านั้น
นึเป็นว่าดึกสุดๆแล้ว ธรรมดาถ้าลูกค้ามิได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านแล้วค่ะ อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านค้าตั้งแต่ 5 ทุ่มนะลุง ดึกดื่นสุดก็ไม่กำเนิดเที่ยงคืน ลุงตาฟาดรึป่าวร้อง คุณลุงแกก็แย้งค่ะ จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้านค้า ข้างในมีสตรีผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็ไม่ได้กล่าวอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ ด้วยเหตุว่าแฟนอามีความไม่ปกติที่มดลูกทำให้ไม่สามารถที่จะมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็ไม่สบายใจขาบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบคะไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟัง พ่อพิมพ์เองก็ว่าแม่คิดมากไปรึป่าวประกาศ
ไม่มีอะไรหรอก ถัดมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงคะ พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเพราะห้องของเทอกว้างเวิ้ง ตอนหัวค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูโทรทัศน์ แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยคะ ปรุงอาหาร อากับแฟนจะอยู่ชั้นล่างมองร้านเกม ส่วนครูดำเนินการกลับดึกค่ะ ระหว่างที่พิมพ์ดูโทรทัศน์อยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีอาการแปลกๆค่ะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องข่มขู่ พิมพ์เหนก็สับสนว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์ก็เลยเรียกแมวให้กลับมานั่งด้านข้างคะ
แต่ว่ามันไม่ยินยอมมายังอาจจะร้องข่มขู่แล้วทำท่าทางเหมือนกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วพูดว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะเหตุไร ด้วยเหตุว่าด้านนอกก็ไม่มีผู้ใดเลยจ๊า ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีเพียงแค่พิมพ์กับแมว ในช่วงเวลานั้นเองพิมพ์ก็มิได้คิดอะไรค่ะเพราะว่ามีความรู้สึกว่าลูกแมวคงจะยังไม่คุ้นรึประกาศ แม้กระนั้นก็ไม่ใช่ครั้งเดียวค่ะที่แมวออกอาการอย่างงี้ บางครั้งบางคราวแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงอย่างกับว่ามีคนใดกันแน่ไล่มัน ทั้งที่ก็ไม่คนใดกันคะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
ครั้งคราวพิมพ์จำเป็นต้องเปิดไฟทั้งยังชั้นเพื่อลดความน่ากลัวขา
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เสมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แม้กระนั้นโชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแม้กระนั้นเอวของพิมพ์ก็ชนกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปยาวนานหลายวันเลยจ้า พิมพ์กล่าวว่ามั่นใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งหมด แต่ว่าถามคำถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่อาจจะอธิบายประเด็นนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงค่ะ
เหตุก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยจนถึงพิมพ์ชินอีกทั้งเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนภายในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งความเป็นจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนขา ถึงจะเหลือลูกค้าแม้กระนั้นก็จะกล่าวว่าร้านค้าจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่ที่บ้านคะ อาพิมพ์เปิดร้านที่ตึกนั้นมาเป็นเวลา 7 ปีค่อนข้างจะสนิท ลูกค้าที่มาเล่นโดยมากเปนลูกค้าประจำคะ วันนึงที่พิมพ์ซื้อขนมข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามว่าเปนยังไงอยู่ได้ไหม
ปกติดีไหม พิมพ์ก็งงมากแต่ว่าก็ตอบไปว่าคะ อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายของก็บอกดีแล้วๆมึงก็บอกว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังแกพิมพ์ได้หรอก เนื่องจากว่าร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าชาวจีนแก่ๆ2 คนค่ะ ผีหลอก บางครั้งบางคราวที่ไปซื้อของพมพ์ก็ไปช่วยป้าเอ็งยกของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นหญิงตัวเล็กนะคะแต่เทอมีความมีน้ำใจกับทุกคนมาก ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย